ลองโกเกิดที่เมืองเจนัวประเทศอิตาลี โดยบิดามารดาเป็นชาวแคว้นคาลาเบรีย[1] เขาย้ายไปนครชิคาโกในสหรัฐอเมริกาตั้งแต่ยังเป็นวัยรุ่นเพราะต้องการที่จะเป็นนักกีตาร์ดนตรีร็อกมืออาชีพ โดยอาศัยอยู่กับญาติสนิท[2] ขณะอยู่ที่นั่น เขาสังเกตเห็นว่าญาติของเขาในสหรัฐซึ่งรับประทานอาหารที่มีไขมันสูง เนื้อสัตว์ และน้ำตาลปริมาณมากทุกข์ทรมานจากโรคหัวใจและหลอดเลือด ซึ่งหาได้ยากในญาติของเขาในอิตาลี[2] เขาได้เข้าร่วมกองกำลังสำรองของกองทัพสหรัฐเพื่อเป็นช่องทางรายได้ในการจ่ายค่าเล่าเรียน และได้เข้าร่วมการฝึกทางทหารในฟอร์ตน็อกซ์[2] จากนั้นเขาเข้าเรียนที่วิทยาลัยดนตรีแห่งมหาวิทยาลัยนอร์ทเทกซัสซึ่งมีชื่อในด้านโรงเรียนสอนดนตรีแจ๊ส โดยมีอาจารย์ที่มีชื่อเสียงเช่น แดน เฮร์ล (Dan Haerle) และแจ็ค ปีเตอร์เซน (Jack Petersen) เป็นต้น[2] ขณะเรียนลองโก ได้เปลี่ยนความสนใจและหันไปศึกษาเรื่องโภชนาการและการมีอายุยืนยาวแทน โดยได้แรงบันดาลใจส่วนหนึ่งมาจากการสังเกตเกี่ยวกับญาติของเขา ตลอดจนประสบการณ์การฝึกทหาร[2][3] เขาสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยนอร์ทเทกซัสใน พ.ศ. 2535 ด้วยปริญญาตรีสาขาชีวเคมี

ใน พ.ศ. 2535 เขาเข้าร่วมห้องปฏิบัติการ "การจำกัดแคลอรี" ของรอย วัลฟอร์ด (Roy Walford) ผู้บุกเบิกในเรื่องนี้ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส ซึ่งเขาได้ศึกษาการจำกัดแคลอรีและการเปลี่ยนตามวัยของระบบภูมิคุ้มกัน เขาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาเอกสาขาชีวเคมีที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส ใน พ.ศ. 2540 โดยวิจัยเกี่ยวกับเอนไซม์ต้านอนุมูลอิสระและยีนต่อต้านการเปลี่ยนตามวัยโดยมี โจน เอส. วาเลนไทน์ (Joan Selverstone Valentine) เป็นอาจารย์ที่ปรึกษา และเข้ารับการฝึกอบรมหลังปริญญาเอกในสาขาประสาทชีววิทยาของโรคอัลไซเมอร์ภายใต้การดูแลของเคเล็บ ฟินช์ (Caleb Finch) ที่มหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนีย